Onder het genot van een knisperend vuurtje zit ik dit blog af te ronden...Over leuke dingen, bijzondere dingen, Taeke die onder het mes is geweest voor het verwijderen van wat fibroompjes, Lies die haar duim blesseerde en flauwviel en Peter -eindelijk!- zijn galblaasverwijdering die toch wat complexer bleek dan de artsen dachten...
Never a dull moment bij De Kolstertjes, we zeggen het wel vaker š¤
We gaan eerst even terug naar waar we gebleven waren; half september... Peter is begonnen met zijn volgende project: de schuur opknappen. En dus eerst met de hogedrukspuit aan de slag! Alle oude meuk eraf! En ik vind manlief dan zooo sexy hĆØ! š
Hierna heeft hij de grote gaten opgevuld. Deels scheuren met speciaal gaas daarvoor gedicht. En dan de eerste laag stukwerk erover heen. En dan ziet de schuur er een paar weken later direct alweer heel veel beter uit! En weer een week of 2 later de volgende laag (de foto helemaal rechts). En dan moet er nog een laag over heen komen.
Nu de herfst is begonnen, brengt dat ook weer andere luchten met zich mee. Soms gaan we daar ook gewoon echt even van genieten. Een paar voorbeeldjes daarvan...
We hebben nog best een lange tijd lekker warm nazomers weer gehad met temperaturen rond de 30 graden een een krachtig zonnetje. En dus ging het zwemmen ook nog een tijdje door. Al koelt het water met de koudere nachten wel hard af. Peter heeft het nog gered tot het water 18 graden was! Echt een overwinning voor hem, want in het voorjaar ging hij niet onder de 22 graden! š¤£ Ik en Taeke hebben gezwommen tot het water 16 graden was. Wel koud, maar toch ook best lekker voor een paar baantjes! En dan nog even lekker genieten van het warme zonnetje....Uiteindelijk hebben we 23 oktober het zwembad helemaal afgesloten en is het zwemseizoen weer voorbij....tot ongeveer begin maart....
Naast zwemmen heeft Taeke nog meer favoriete bezigheden....zoals wandelen bij het meertje, waar we nog wel eens wat koeienbotten vinden zoals deze kop...Of gewoon snurken op de bank, waarbij hij nog al eens de schattigste houdingen weet aan te nemen āŗļø
Eind september hadden we ook een paar van die heerlijke zomerse avonden, dus besloten we een rondje door Estremoz te struinen en een andere avond uit eten te gaan bij een restaurantje die we nog niet kenden. Een door Michelin aanbevolen restaurant en dat was echt genieten! En Estremoz blijft ook gewoon een mooi knus plaatsje....waar we met enige regelmaat komen voor een lekker ijsje....
Iets wat in ieder geval een aantal van jullie ook via Facebook of andere kanalen had meegekregen was een andere bijzondere avond. De schapen liepen weer op het veld naast ons en ik hoorde een schaap wel een beetje raar blaten. En dichtbij. Nu ben ik geen schapen-geluid-expert, maar ik hoorde dat het niet goed was. Dus Peter geroepen en gaan kijken. Het was al donker, dus met wat licht van de telefoon zagen we een schaap op haar rug liggen vlak naast onze tuinmuur bij de olijfboom. Peter, die wel schaap-ervaring heeft, ging snel het land op om het schaap overeind te helpen. Maar daar aangekomen zag hij ook meteen dat het schaap aan het bevallen was. Het schaap uit haar benarde posititie geholpen en het lammetje ter wereld geholpen! Wat mooi om zo te zien! Maarja, toen smeerde mams hem en liet lammetje-lief achter... We hebben het eventjes aangekeken, maar toen toch maar even vriend en schapenhoeder Ludgero gebeld en vertelt van het voorval, want ja, er lopen bijvoorbeeld ook vossen rond, die ik de week ervoor ook echt naast onze tuin had gespot. Hij is even later gekomen en heeft het lammetje herenigd met mams, die ondertussen van een tweede lammetje bevallen was. Eind goed, al goed... een een mooie ervaring rijker!
Daarna nog een leuk etentje gehad bij vrienden van ons, een Zweeds/Australisch stel; Yonna en Stuart. Zij hebben een hele oude voormalige adega (wijnhuis) gekocht (lees; soort van bouwval š ) en zijn die aan het renoveren. Giga grote klus!!! mama mia.... En hadden een van de weinige soort van "intacte" maar vooral al waterdichte ruimte omgetoverd naar een eetkamer. Heel knus! Een van hun dochters was er ook een weekje vanuit Zweden.
Super leuk! Yonna en ik zijn graag bezig met onze kruidjes en plantjes en wisselen graag e.e.a uit met elkaar. Denk aan vijgenjam die wij dan maken van hun vijgenbomen, theetjes, brood, eieren, kaki fruit.... Dus ik had mijn eerste zelfgemaakte theemixje meegenomen met allerlei gedroogde dingetjes uit eigen tuin. Met een klein vleugje gekochte thee. Ik heb ontdekt dat vijgenbladeren een lekkere thee basis vormen i.p.v. groene thee bladeren. En dit thee'tje is dan ook erg lekker! Inmiddels heb ik daar een nieuwe grotere batch van gemaakt š En natuurlijk een super gezellige avond gehad!
En toen werd het 25 september en konden we het regenseizoen als geopend beschouwen. De eerste regen weer na de laatste 3 druppeltjes in juli! Het begon echt met milimetertjes...miezerweer. Maar in de loop van oktober werd het "heftiger" weer. 7 oktober begon een heuze storm-week, waar we 3 stormen langs kregen, waaronder 2 ex-orkanen (Kirk en Leslie). Uiteindelijk (ik hou alle regen bij in een schriftje) hebben we in oktober maar liefst 151 mm regen gehad! Tegen een normaal gemiddelde van 66-75 mm deze maand in deze regio....behoorlijk dus! En dan viel het hier nog mee, want noord Portugal krijgt altijd meer van die stormen mee qua water dan wij hier....Gelukkig geen heftige toestanden gehad hier zoals onlangs in Spanje met de Dana...een wel vaker voorkomend verschijnsel hier die veel regen kƔn geven. (In Noord Portugal hebben ze ook wel met enige regelmaat wateroverlast...).
Maar, met de komst van de regen, komt ook meteen weer vanalles tot leven, of laat leven zich ineens weer zien....Zoals een kikkertje die de airco-opvang-vaas van de keuken wel een leuk huisje vond...
De tuin komt meteen weer tot leven; gras (en onkruid) schieten de grond weer uit, planten gaan weer bloeien en overal vliegen vlindertjes en bijtjes.... En dat geeft een leuke combi hier; enerzijds lijkt het wel lente en kan ik de winter hier niet anders omschrijven dan een langdurige lente. Maar anderzijds is het ook herfst en schieten, zeker na die natte maand, ook de paddestoelen uit de grond en vallen de eikels uit de grote steeneik. Echt herfst...
Maar regen maakt de grond ook weer zacht en bewerkbaar....en dus ook graafbaar! Taeke is dus weer druk op muisjesjacht in de tuin š
Maar er waren nog meer bijzondere belevenissen de afgelopen periode....Zo heeft Peter voor het eerst meegeholpen met druiven oogsten bij onze buurtjes! Erg leuk om mee te maken!
En...heeft Peter voor het eerst sinds zijn racefiets ongeval in 2020 weer een nieuwe fiets gekocht! Geen racefiets, want dat gaat gewoon Ć©cht niet meer met zijn chronische nekpijn....Het is een "speedster gravel" van het merk Scott geworden in een kleur die Peter direct aansprak!
Het is een "instappertje" voor Peter; niet de goedkoopste, want willen wel kwaliteit, ook niet de top van de top met alles zoals hij het helemaal wil, want eerst maar eens zien hoe het gaat met zijn nek. Voordeel van deze fiets is dat het stuurframe wat hoger zit dan bij een racefiets; dus minder "knik" in de nek, en er zitten dikkere banden op wat weer zorgt voor meer "vering" en dus opvangen van klappen. Je zou met deze ook van het asfalt af kunnen, maar dat gaat Peter niet doen. Oh oh wat was hij blij!! En zeker zijn eerste rondjes; het geluk straalde van hem af! Hij heeft dat fietsen zooo intens gemist! Dus ik hoop dat het goed blijft gaan met zijn nek en hij er weer lekker op uit kan op zijn fietsie (en ik weer in de stress of ie wel heel thuiskomt...). Qua wegen zat hij zovaak al kwijlend in de auto, omdat er zoveel "mooie fietswegen" zijn hier in de buurt š š
En toen was er die ene komeet die voor het eerst na 80.000 jaar geloof ik weer zichtbaar werd aan de hemel! Tja, dus ik ging er even voor zitten toen het helder was. En jahoor! We hebben hem gespot! Meerdere avonden ook, maar op de eerste die we konden hebben we foto's gemaakt met de spiegelreflex. Met wat hulp van de app, zag ik hem eerst nog niet...tot een tijdje na zonsondergang...eerst de onbewerkte foto, zoals we de komeet ook gewoon echt zagen. Daarna eentje die we iets bewerkt hebben, zodat de komeet er meer uitspringt. Onwijs gaaf om te zien!
En over de sterrenhemel gesproken; een paar dagen geleden reed ik in het donker naar huis toen ik ineens een wel heel grote felle "ster" zag, blauw/wit. En toen een blauwe streep en toen barstte ie uit elkaar in een soort vuurbal. Wow! Ook gaaf!
Onderweg in onze straat hebben we al heel vaak iets van de weg een vervallen pandje zien staan wat onze aandacht trok. Een beetje een kapelletje ofzo. We zijn er maar eens afgegaan om een kijkje te nemen...en dat werd een mooi "cadeautje" want het was onwijs mooi! Echt vervallen ook, maar echt mooi!
En we zijn nog naar een tentoonstelling geweest van het leven van vroeger in de Alentejo en dan met name in dit gebied. Leuk om te zien natuurlijk, maar 1 foto trok mij het meeste, namelijk die van een oude schoenmaker. En dat komt omdat mijn opa schoenmaker was, dus dat levert direct een fijne herinnering op āŗļø Zo ook op de grond het schoen aambeeld....ik heb er hier thuis ook eentje staan ter herinnering aan mijn opa. Hier een foto van de Portugeze schoenmaker en daarnaast mijn opa āŗļø
En dan....terug naar de inleiding.....zet de spannende muziek maar aan....šš¤ Peter stond nog steeds op de wachtlijst voor zijn galblaasverwijdering sinds zijn ziekenhuisavontuur in augustus 2023... We kregen met wat aandringen vanwege zijn toenemende klachten een nieuwe afspraak met een vervangende chirurg, want die we hadden, was langdurig afwezig. Tijdens die afspraak troffen we een praktische en kauwgom kauwende achterover leunende vent die heel simpel was: ik heb volgende week nog een plek in mijn operatieschema, u heeft klachten en toenemende klachten, dus klaar: die plek is voor u! Peter zou eigenlijk weg voor zijn werk naar Duitsland, maar ik zei al direct: nee, nemen die plek! Voordat je weer op de wachtlijst staat met plek nummer vele honderden... Dan maar annuleringskosten voor de vluchten etc. Zo gezegd, zo gedaan. De dag ervoor naar het ziekenhuis voor bloedprikken, een ECG en een thorax rƶntgen. Standaard pre-op protocol hier. En dan moesten we ons vrijdag 25 oktober om 7:30 uur melden op de afdeling chirurgie. Maar........ toen we daar aankwamen (het ziekenhuis is een uur rijden ook) hoorden we van de verpleging dat het technische personeel een stakingsdag hield. Argh... Op dat moment was even onduidelijk of dat gevolgen had voor de operaties die dag. Een uur tergend wachten later wisten we dat de operatie helaas niet door ging! Heh bah! Dat is echt heel zuur als je je klachten zat bent en zo had uitgekeken naar deze dag! Gelukkig werden we de maandag erop al gebeld met de nieuwe datum; donderdag 7 november.
Dan maar even terug naar normaal tot die tijd....Ik wilde even in de tuin beginnen aan het uitsteken van paardenbloemen. Dus ik ga op een krukje zitten, want dan heb ik minder last van mijn rug en op mijn kniĆ«n zitten gaat al helemaal niet. Maar toen ik op wilde staan, en mijn hand op de tegels plaatste, hoorde, en een soort van voelde, ik bij mijn duim een heel crunchy geluid....alsof ik op een stapel chips leunde ofzo. Of 10 slakken. Verzin er een plaatje bij haha! Maar ik had handschoenen aan dus ik voelde niet waarop ik dan leunde. Ik deed mijn hand omhoog en zag: niets. Slik...dat kwam dus van mijn eigen duim! šµāš« Toen ik 3 meter had gelopen voelde ik langzaam pijn opkomen. Oeps, dat was dus echt even niet lekker, dus ik hield mijn duim en hand strak vast. De pijn nam zo snel toe dat ik snel mijn handschoen uit deed, maar zag verder niets. Dan maar naar de schuur om een icepack uit de vriezer te halen en dan maar even zitten. Maar toen ik bijna bij de keukendeur was om naar binnen te gaan, voelde ik me al raar warm worden en zwarte vlekken te zien...ohjee.. heel snel gaan zitten nu! Ik kon Peter nog net snel uitleggen dat er iets niet goed was gegaan toen ik aan de tafel ging zitten, maar zijn vragen kon ik echt ff niet beantwoorden...man man wat voelde ik me rot! Ik wilde naar bed gaan om even te gaan liggen, maar ik werd na die beslissing wakker op de grond met Peter bezorgd boven me...Flauwgevallen na het opstaan dus.... Nouja, om een lang verhaal wat korter te maken: we zijn een paar uur later voor de zekerheid toch maar naar de huisartsenpost gegaan omdat ik me raar bleef voelen en de pijn enorm bleef. Niets gebroken gelukkig. Wat dan wel? Zeg het maar...uit de kom geweest? Geen idee. Het doet nog steeds pijn, al is de zwelling er nu wel weer vanaf en kan ik de gewone bewegingen zonder druk op mijn duim wel weer doen. Maar het gewricht is nog steeds goed pijnlijk. Ik heb gelukkig een elastische brace in huis voor mijn polsen en die houden ook de duim mooi stabiel en geeft druk. Dat helpt, samen met de lekkere dikke ibuprofen die ik van de arts meekreeg. Zal wel een paar weken gevoelig blijven denk ik....
Toen, 5 november, was onze Taeke aan de beurt. Gelukkig wel klein, maar hij had een fibroompje onder zijn kin die best snel groeide. Dus die weg laten halen. Toen bleek hij er ook nog eentje in zijn bek te hebben. En die heeft hij een aantal jaren terug ook al gehad in zijn bek. Meteen zijn tanden even gecheckt, maar die waren op enkel de achterste kiezen na nog keurig! Hij moest even een middagje bijkomen van de narcose en wilde zelfs geen brokjes, maar toen was hij er wel weer. Morgen even terug om wat hechtinkies te verwijderen en dan is hij weer tip top š
En toen 7 november; de dag van Peter zijn operatie. Het zou een laparoscopische galblaasverwijdering worden met in principe 1 nachtje ziekenhuis. Nu hadden wij zelf al in ons achterhoofd dat dat wel eens anders kon lopen gezien de jarenlange duur van klachten die Peter daar heeft gehad. Met vorig jaar augustus als een soort acute doorbraak ofzo. Maar hij had dus al vele malen langer klachten. Nou...het werd dus een een gecompliceerde open buik operatie van 3 uurš«¢ššµāš«. Het was in korte termen gezegd een puinhoop rond die galblaas! Hoe fijn dat dat er nu dus allemaal uit is! Nu kan zijn lijf weer gaan herstellen en hopelijk gaat hij spoedig weer merken dat hij zijn energie weer terug krijgt. Al merkt hij nu al dat er een bepaalde "rem" in zijn energie verdwenen is. Want dat was het afgelopen jaar goed merkbaar, met dieptepunt de laatste 2 maanden waarbij hij zelfs een aantal keer het klussen aan de schuur moest staken, omdat hij gewoon zo duizelig werd dat hij het gevoel had te kunnen flauwvallen als hij door zou gaan. Overdag periodes op bed om te slapen omdat hij gewoon de dag in zijn geheel doorkomen niet redde en meer en meer pijn. Het ene nachtje ziekenhuis werden er dus ook 4... Afgelopen maandag mocht ik hem gelukkig weer meenemen naar huis! En, nergens om, Peter is weer heel goed verzorgd in het ziekenhuis. Hoewel het gebouw echt oude zooi is, zijn de mensen zooo intens menselijk in hun verzorging. Ze houden alle patienten goed in de gaten, dus ook toen Peter een rommelige nacht had omdat 1 van zijn kamergenoten niet zo lekker ging, kreeg hij de volgende nacht meteen een slaappil, want ze hadden gezien dat hij een slechte nacht had gehad door dat gerommel. En Peter werd herkend door een aantal verpleegkundigen die hem nog kenden van vorig jaar š Peter vroeg zich af of dat wel positief was, waarop ik natuurlijk niet anders kan antwoorden dat zij nu eenmaal niet elke dag een sexy Hollander op de afdeling hebben š¤£š¤š Dus ik snap wel dat ze hem onthouden ššš
En nu thuis verder herstellen. Taeke past goed op hem (en ik ook natuurlijk!) Een maand geen fysieke inspanning voor hem...wat nu geen probleem is, want hij ligt nu nog vooral in bed met af en toe even een ommetje door de tuin. Maar zodra zijn energie toeneemt en de operatiepijnen weg zijn...?? Ik ben benieuwd hoe lang hij zich dan kan inhouden niet te vroeg weer aan de bak te gaan........
Liefs Lies & Peter
foto in het ziekenhuis zondag 10 nov, even bij het raam in het zonnetješ„°
Commentaires